Neyleyim Şiiri - Turgut Uzdu

Rica eder gönül, dertleri dile
Anlatması için o güzel güle
Alevli aşkımın ateşi ile
Yüreği yanmamış yâri neyleyim.

Aradım cihanı, ne güzeller var
Hepsinin yüzünde taptaze bahar
Gözler ışıltılı, ten rengiyse kar
Sevmekten yanmamış yâri neyleyim.

Elinde sevdanın izi olmalı
Başımı koyacak dizi olmalı
Kızınca söylenen sözü olmalı
Gönülden yanmamış yâri neyleyim

İzleri durmazsa güzel yüzünde
Hasretin dumanı yoksa gözünde
Bilerek sevdamı alıp özünde
Bir kere yanmamış yâri neyleyim

Her söze kızarak, gönlümü üzen
Öfkeyle bakarak gözünü süzen
Doğru sözlerime dudağın büzen
Lebimden yanmamış yâri neyleyim

Hüznü damlamamış, yüz asık değil
Gözler bir noktaya yapışık değil
Hasretim çekmeye alışık değil
Ciğeri yanmamış yâri neyleyim

Garibim söylerim açıkça sözüm
Bir türlü gönlümden ayrılmaz gözüm
Bahara çevrilir bulursa özüm
Gecemle yanmamış yâri neyleyim.