Neyleyim Şiiri - Halil Gürkan

Hicranla gönlümü ateş bürüdü,
Basıp söndürmeyen seli neyleyim.
Susuz kaldı benim bağım kurudu,
El bağında açan gülü neyleyim.

Çoğa saydım elde olan azımı,
Yaşamadım baharımı, yazımı,
Parçaladı kader gönül sazımı,
Arda kalan kırık teli neyleyim.

Nice yıllar geçti canandan ayrı,
Özlem ağırlaştı çekilmez gayrı,
Gurbetten alıp da sılaya doğru,
Yarı getirmeyen yolu neyleyim.

Benimle hasreti çekivermezse,
Seherde gözyaşı döküvermezse,
Gül yüzlü canandan koku vermezse,
Nazlı nazlı esen yeli neyleyim.

Halil’im söndürdüm sevda odunu,
Unuttum sevginin, aşkın adını,
Alamazken şu dünyanın tadını,
Petekler dolusu balı neyleyim.