Neylersin Şiiri - Atila Yalçınkaya

Neylersin

Neylersin bazen bağlanır elin kolun,
Bağlanır basiretin.
Ömrünün belirsizliğinin hüznü kaplar içini.
İçin burkulur bazı hayallerden.
Elin varmaz bir işe.
Kıyamda geçer birçok saatin, bazısında fırtınada.

Düşe kalka yücelttiğin gerçekler,
Bir hayal gibi yıkılır söner gider.
Neylersin hayat böyleymiş diyemezsin.

Tüm mahrem perdeler çekilir.
Ayın doğuşu gibi olur yaşamın her anı, herkese aleni.
Kimi “ah” çeker baktıkça,
Kiki “oh” der.
Meydandaki sergüzeşti hayat tiyatronda,
Birdenbire sıra sana gelir, atılırsın sahneye.

Ne gereği vardı bu demden sonra yeni bir maceraya,
Kahvehanede çayın,
Fırında Diyarbakır ekmeğin.
Dolandıkça gördüğün eski dostların,
Sürpriz gelişmeler,
Kulp dağlarının kekiğiyle beslenmiş keçi etin
Kavurma.
Pekmez,
Pekmezden önce üzüm armut kendi bağından,
Şükredip yuvarlanmalı insan.
Bundan sonra ömrün geçmesin berhava.
Neylersin.
Bunlar gelir akla..29.12.2016