Neylemeli Şiiri - Ahmet Bulut

Kul-kula, olmuşsa köle;

Neylemeli, neylemeli,

Dost yüzlü, düşmanı hele!

Neylemeli, neylemeli.

Silmeli, kibri, riyayı;

Hayra yormalı, rüyayı,

Kan barut kokan, dünyayı,

Neylemeli, neylemeli.

Vurguncuyu, talancıyı;

Avuç açan, dilenciyi,

Müraiyi, yalancıyı,

Neylemeli, neylemeli.

Dikme, nöbete, şaşıyı;

Sağlam vurmalı, aşıyı,

Tefrika yayan, kişiyi,

Neylemeli, neylemeli.

Var-yok, hayatın dâhili;

Arayan bulur, sahili,

Hayır-şer, bilmez cahili,

Neylemeli, neylemeli.

Giyerler, kürkü, samuru;

Bitmeli, soygun-sömürü,

Gafletle, geçen ömürü,

Neylemeli, neylemeli.

Küfür erdi, son raddeye;

Sığmaz, mekâna, caddeye,

İnsan, esirse maddeye?

Neylemeli, neylemeli.

Ahlak; imanın temeli;

Bırak, şu tuli-emeli,

Hakk için, vermeyen eli,

Neylemeli, neylemeli.

Haramı, mübah sayanı;

Verdiği, sözden cayanı,

Yetimi, dulu soyanı;

Neylemeli, neylemeli.

Şair Bulut, sev vatanı;

Unutma, ecdat-atanı,

Huzura; nifak katanı,

Neylemeli, neylemeli.