Neyle Övünelim! Şiiri - Kubilay Demirkaya

Akılsız da cahil etsek duyguyu
Tamahkâr gizinde dünyayı gezer
Kuvvete inanma iç Kevser suyu
Bir damlası dünya malına değer

Ey insanlık garip yüzleri parlat
Gir bağına, bağda olanı anlat
Azla yetin çoğa etme kanaat
Yarı yolda seni perişan eder

Zalim gonca tarlasına dalmasın
Her bir budağına isim takmasın
Gök yakınca yerin dibi almasın
Cebinde gezdirsin cidarlı keder

Öz malına kıymaz kursaklı cimri
Şeytanın hükmüne uygun serseri
Dünya atlasında kılıksız deri
Allah’tan şek duyan gafil derbeder

Daz ağaca üsten tünemez karga
Beddualar okusa dinmez kasırga
Bedhahın aklına vur kilit gaga
Abanır boşluğa, hakir söz söyler

Tok acın haline bakıp ağlamaz
Yüreğin kir bağlar astarsız yobaz
Kokmuş ayaklardan yılan ısırmaz
Küfür yoldaşıdır kendine söver

Başla övünelim, akıl saralım
Bir çift söz adabı yapan bulalım
İlim otağından sevgi kapalım
Bu da epey sebat dokusu örer