Neyken Ne Oldu Şiiri - Ahmet Yüksel Şanl ...

Neşem yok.
Ağzımın tadı bozuldu, yemeklerin tadı tuzu olmaz oldu.
Kalbim yorgun
Dilim lal.
Ve artık!
Artık benim için, akla kara belli oldu.

Ne güneş, ne sıcaklar
Ne de güzeller,
Benim kanımı, kaynatmaz oldu
Ve bir de!
Gözlerimden kara bulutlar, hiç eksilmez oldu.
Dinlediğim,
Bütün şarkılar en kötü türküler bile, benim için ağıt oldu.

Dilim lal!
Birisi bağırsa sesim çıkmaz oldu.
Yok yere!
Önüme her gelen beni, azarlar oldu
Geceler ağlatıp
Sabahları güneş, üşütür oldu.

Bozuldu!
Ağzımın tadı bozuldu.
Ve!
Kalbim yoruldu,
Hazan geldi sonunda, yüreğimin ortasına oturdu.

Yüzlerimdeki, çizgilere
Kırışıklara!
Kendini bilmez, kötü aynalar bile, kakayla güler oldu
Saç sakal karıştı
Ne şimşir ne’ de, kemik tarak, işlemez oldu.

Çevremde,
Sözüm, tutulmaz oldu
Çocukluk günlerim yeniden geldi, başköşeye kuruldu.
Ve!
Hayallerim, çoğaldı
Geçmişim, gözlerimden gitmez oldu.
Dostlar üzülüp
Acıyanlar her gün, çoğalır oldu.
Ayaklarım dizlerim!
Ve en çok’ da gönlüm!
Düne kadar neyken, şimdi hissiz duygusuz biri oldu.

31 Aralık 2014-12-31
Antalya