İlk insan Hazreti Adem'den beri.
Ne Nemrut'lar kaldı, ne Peygamberi.
Kimler geldi geçti, bakıver geri.
Neyine güvenim yalan dünyanın.
Makam, mevki, şöhret geçici heves.
Benim bile değil, aldığım nefes.
Can bir kuş, bu dünya açık bir kafes.
Neyine güvenim yalan dünyanın.
Bir tek ölüm gerçek, gerisi yalan.
Var mı servetini yanına alan?
Hoş bir seda olsun burada kalan.
Neyine güvenim yalan dünyanın.
Ne itibar kalır ne kalır saygı.
Altına sermezler ne çul ne yaygı.
Adamına göre işliyor yargı.
Neyine güvenim yalan dünyanın.
Bir emir gelince ta ötelerden.
Kalmak için burda bulunmaz neden.
Hiç kimse dönmüyor meçhul seferden.
Neyine güvenim yalan dünyanın.
Nurettin Sevim
Kayıt Tarihi : 15.10.2024 12:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!