Neyine Güveneyim Şiiri - Selahattin Ölmez

NEYİNE GÜVENEYİM

Beklemem gayrı yaşarken senden vefayı,
Hakikat yoktur sende,sen değil misin yalancı
Dedeleri,nineleri,Asiye’yi Mustafa’yı.Osman’ı,
Sendiğim ataları,sen elimden almadın mı? ...

De git buradan,iyilik ihsan bilmez dünya,
Sen eskidin gönüllerden çıktın gitmişsin güya,
Ne insanlar geldi geçti üstünden,sürmedi sefa,
Sevdiğim insanları,sen elimden almadın mı? ..

Bazılarını güldürdün doyasıya kara bağrında,
Kimilerini de yaktın kavurdun,nice narında,
Hayatı yakalamıştım derken tam baharında,
Sevdiğim babamı da,sen elimden almadın mı?

İhtiyacın mı vardı dostlarımın bedenine,
Topraklarında çukur ettin onları aldın içine,
Fani oldun yalancıktan güldün yüzüme,
Dostlarımı benden sen almadın mı? ...

Para bende,güç bende diyen nice beyleri,
Yaşar iken bağrında güzel şeyleri,
Dünya kadar malım var bitmeyecek diyenleri,
Talan edip sen bağrına almadın mı? ...

Sihirli bir güzellik sundun kullara,
Meydan sizin dedin bakıp ta güldün onlara,
İbret oldun seni baki sanan tüm insanlara,
Aldatıp sonunda hepsini,sen almadın mı? .

İşin gücün,dostluğun da yalandır dünya
Var mı sen de mekan tutan dünyada,
Durmak,dinlenmek bilmez hep dönersin ya,
Ağaları,babaları,çulsuzu da sen almadın mı? ...

Ademi’de,Havva’yı da toprağından var etmedin mi,
Cennet meyvesi sunup ta aldatmadın mı,
Peygamberi bile toprağına sen katmadın mı,
Neyine güveneyim senin yalancı dünya……

SELAHATTİN ÖLMEZ
08,05,2005