Bir duruşun olmalıydı
Güven duygusu aşılayan
Üşümüş titreyen ürkek bir serçeyi
Avuçlarında güvende tutmalıydın
Güvende hissetmeliydim
Varlığının duyulduğu her yerde
İkimizin bir şarkısı olmalıydı
Ahenkle düet yapabileceğimiz
Sevgi dolu bakışların
Delip geçmeliydi yüreğimin tam ortasından
Bedenen yorgun
Ruhen dinç akşam eve geldiğimde
Öpmeliydim sımsıcak dudaklarımdan
Huzurun mutluluğun güven verdiği evimizde
Hiçbir şey aramıza girmemeliydi müsaadesiz
Bir elmanın yarısı sen
Yarısı ben olmalıydım aslında
Biz bir bütün olmalıydık evlatlarımızla
Bilemedin hissettiremedin
Mutluluğun güvenin sıcaklığını
Demem diyemezdim dur gitme
Tozunu toprağını al git kalmasın nesnen
Deme bir gün döndüm geriye
Fırsat vermem
Ayaklarıma kapanıp af dilemene
Seni seven biri varken
Ne lüzum vardı
Başkasının peşine takılıp gitmeye
Senden sonra aklım geldi başıma
Ben bıraktığın gibi eski ben değilim
Senli günlerde güneşim doğmaz
Karanlık gecelerde hilalim görünmez bana
Şimdi sözüme söz söyleyenim yok
Beynim yorulmaz
Dört bir yandan sarsanda
Yüreğim ısınmaz
Ben, ben oldum
Kendimi buldum tanıdım
Liseli âşıklar gibiydim
Düşünmemiştim geleceği
Tozpembeydi sevmek sevilmek
Bir gün olsun
Ortak olmadın yalnızlığıma çaresizliğime
Düşüp çaresiz kalınca
Atılınca kirli mendil gibi sokaklara
Gelme sakın düşüp ardıma
Acımam o perişan haline
Bakmam yüzüne gözüne
Bana değil vicdanına ver hesabını
Kırar kalemi idama götürür seni
Diline yakıştırıp söylemedin
Seni her halinle seviyorum diye
Yarı yolda bıraktın geleceğe giden yolda
Kaderim bu olsun
Mutluluğum yarım kalsın benimde
Kim kavuşmuş düşlerine
Olsun ben alışırım zamanla
Rüyalarda yaşadım hayallerimi karışansın
Rüyada olsa yaşadım sayarım
Olsun yaşam rüya gibi değil mi zaten
Gelip giden ömrümüz
Fırtınalara kapılan solgun yapraklar gibi
Rüya gibi gelip geçmeyecek mi?
Gözler önünden
Vasıf’ım Bıraktım hayatı akışına
Rüya gibi olsun yaşamak
Benim tek dileğim
Allahtan özlemin bitmesin
Hasret çeke çeke duyguların kör olsun
Hasret çeken çok ama
Sen ömür boyu hasret çekesin
Gün yeni bir günün olmasın
Vicdanın karşında
Eli silahlı düşmanın olsun
Yüreğin alev, alev yansın
Söndürecek su bulunmasın
Dağlar üzerine, üzerine gelsin
Altında ezilip kaybolasın
Düştüğünde
Tekme vuranın çok olsun
Beni çok üzdün
Yüreğin taş yığınları dolsun
Ağır yükler altında ezilip
Bir adım ileri gidemeyesin
VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
14.12.2020 PAZARTESİ
Vasıf Temel Çobanoğlu
Kayıt Tarihi : 31.1.2021 14:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vasıf Temel Çobanoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/31/neyine-guveneyim-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!