Neyim ben Şiiri - Nuri Gökhan Sonsel

NEYİM BEN MİZAHİ

Ben harçlıklarla değil, açlıklarla büyüdüm,
Annem babam ölmüşler, sokaklarda süründüm.
Kimse sahip çıkmadı, kovuldum itelendim,
Sonra kader gülümsemiş, yuva kurup evlendim.

Şimdi eşim ne derse, çıkmam onun sözünden,
O ne demek istiyorsa, anlıyorum gözünden.
Ben çalışkan biriyim, sabah erken kalkarım,
Önce evi süpürür, sonra yemek yaparım.

Elimden her iş gelir, tahtaları ovarım,
Evi bir güzel boyar, her gün ütü yaparım.
Sinirliysem ben o gün, eğer ters’se damarım,
Yırtık, sökük ne varsa, alır hemen yamarım.

Ev işine karışmam, herkes gibi aşırı,
Haftada en az üç kez, yıkarım çamaşırı.
Bulaşık mı birikmez, elde yıkarım hemen,
Tuvalete gidemem, eşime görünmeden.

Oğlum okuldan gelir, ödevini yaparım,
Gece küçük kızımın, bezlerini yıkarım.
Yapılacak bir iş var mı, etrafıma bakarım,
Eşim biraz sinirliyse, dayağından korkarım.

Ben birazcık akıllı, birazcık alık mıyım,
Yoksa oltaya gelmiş, aptal bir balık mıyım.
Ne ana var ne baba, ne de bir tek akraba,
Siz söyleyin a dostlar, yoksa kılıbık mıyım.

N.Gökhan SONSEL