Neyeye kayboldun ? Şiiri - Serpil Koçar

Hangi ara bu kadar sevmiştim ben seni
O kadar bastırmış saklamışım ki hislerimi
Gelişinle koşar adım sana aktı duygularım
Şimdi deli gibi özlüyorum senin varlığını

Duymasam da sesini görmesem de yüzünü
Hayalinle resimlerinle avunurum ben her gece
Öyle özledim ki bütün şehir sen kokuyor bu gece
Bir kuş misali kanatlanıp sana gelesim var

Ne çabuk özledin diye kendime kızarım
Gel gör ki yüreğime söz geçiremiyorum
Duygularım olmuş sana derya deniz açılıyorum
Bir nehir misali çağlıyor yüreğim sana doğru

Gittiğin günden beri hüzünlü şu yüreğim
Oysaki ben yanımdayken bile özlemişim seni
Yıllar sonra gelen bir bahar gibiydin bana
Gönlüm çiçekler açtı yeniden, bana her bakışında

Yüreğimde hala sıcaklığının heyecanı var
Gözlerim gözlerini arıyor aşkla bakan
Kokunu özledim, avuç içlerinden öpmeyi
Adın geçince gözlerim doluyor özlemle

Ya sen hiç mi özlemiyorsun bu kadını(adamı)
Niçin sessizliğe gömüldü ağır mı geldi sevdam
Zor muydu bir kadını bağrına basmak huzur vermek
Nereye kayboldun bir buz kalıbına döndün

Sabret döneceğim sabret İnci tanem demiştin
Hani zafer bizim olacaktı sonunda ikimizin
Feri sönen şu yüreğim aydınlanmıştı sevginle Sevdanla can bulmuştum, yeniden aşka yelken açmıştım

Nereye kayboldun sen, esir mi düştün korkularına
Kır artık şu zincirlerini,özgür bırak tutsaklığını
Haydi ne olur korkma bu kadar sevilmekten
Bırakma ellerimi ne olur dön artık sevdamıza

Sen de yarım bırakıp gitme beni gitme
Tuttuğun şu ellerimi bırakma Allah aşkına
Bir bütün olalım, senle ben değil biz olalım
Hayat versin sevgimiz birbirimize yeniden

Kaybolup gitme şu hayatın acımasızlığında
Kahır değil,merhem olmaya geldim yüreğine
Korkma ne olur, kaçma, benden uzaklaşma
Beraber göğüs gerelim bütün acılara sevgilim

Aşkta mutlu son yok diyenlere inat gel beraber aşalım bütün zorlukları
Kenetlenelim aşkla birbirimize sevgilim yürüyelim hayat yolunda elele
Yapamazsınız diyenlere inat zafer bizim olsun
Ne olur gel aşkımız kazansın, bu defa insanlara inat