Neye Yarar ŞAİR, Neye Yarar ŞİİR

-beyaz zambaktan kor karanfile umutla çiçek açan
bütün küskün şehirleri ve kırgın gönülleri
ruhuyla okşayarak inatla sevdi ŞAİR!

yol kazarak köklerine toprakta
lanetledi bozkır yüreklileri
ölümsüz tutkulu yeşildi
çınar dalında
nar ağacında özgür bir çiçek
fesleğenle kekik taşıdı dağlarından
bulutla zifaftayken kent semalarında mahcup
aşık bir konuktu gül fidanında

bülbülün sevdası çile
şair’in deryası acı
vahşi bir ölümce içini yırtarak geçen rüzgar
her yeni mısrada taze bir intihar
hazırdır bahane oysa: adı aşk!
yırtılmış saatlerde aranır yarınlar

-dokunmasaydı yüreği yasemin sarayların fildişi duvarlarına
eriyip akmasaydı ruhu unutulmuş son yağmur damlasında
buzdan sebeplenen kardelenle gizlice fısıldaşmasa
yeniden doğmayı bilmese çiy tanesinin buğusunda
neye yarardı ŞAİR!

delmeli oysa dağları şiirle Ferhat’a inat
titreşirken güvercinler narin yüreğinde
çözülmeli hayata dair ruhun ehramına gizlenen sırlar
kaderi görmeli
kan kırmızı şahin ve yırtıcı atmaca gözlerinde

tek silah var: adı “sözcük”
böyle kuşanılır dil kalemden tırnağa
biraz yabansı biraz delice
çılgın cesareti ister çünkü er meydanı!

neye yarar şair
Şehrazat gibi büyüleyici, esrarlı
kalkışmış bir yılan kadar ağu dilli olmasa
kainatı çalıp gönlünde saklamasa
bezgin şarkılarla hırsız zamanların uslanmaz cenkçisi
kan öğütürken sürgün kalbinde
kutsanmamış yalnızlığın yorgun süvarisi şair
neye yarar şiir olmasa

ŞİİR neye yarar
acılar olmasa
aşklar olmasa!

(01 Kasım 2003)