Neye Yarar Şiiri - Güven Tekin

Bedenim yaralı, yorgun; dilim suskun.
Ölümün kollarına doğru adım, adım yürürüm.
Sevmenin zamanı bitti, çıkmaz sokaktayım.
Azrail sarmış dört bir yanımı.

Oysa elimi uzatmıştım son bir umutla.
Hiç kimse tutmak istemedi yorgun bedenimi,
Yüreğim içinde yaralarım kangren oldu.
Sırtımdan yediğim darbelerin izleri ile doldu.
Musallaya yatırmışlar, sessiz bedenimi.

Son bir helallik ister imam,
Herkes pişman ama neye yarar.
Unutur hepsi iki gün sonra tek tek.
Kalırsın bir başına, sonsuz yolculuğunda tek.

Hayatta olduğu gibi mezarlık kalabalık.
Onca kalabalık arasında kalırsın bir başına.
Sessiz çığlıklarım huzur bulur,
Sesimi duymayan herkes pişman olur sonunda.

Şimdi pişman olmaları neye yarar?
Görmediniz kör oldunuz bana karşı!
Şimdi dindi kanlı göz yaşlarım, huzura erdi.
Toprakla bütünleştim, yorgun bedenim huzura erdi.
Mahşer günü sonunda...