Ne acıların ezmesi
ne şen şakrak gezmesi
ne de yalnızların efendisi
yetmişti kalbini tavlamaya
Gözlerim yalvar yakar
Duvarlar ağlar
Sakal tutmuş dualar
Yetmedi kalbini ısıtmaya...
Yetmedi
Ayağının tozuna yatmak,
Yetmedi
Deli divane tutuşmak,
Daha bile yetmedi
Ağzımla bülbül tutmak…
Acaba neydi yeten?
Ayrılık hakkı diyetine
Kırık kalpler müzesi açmışlar,
Her kırık kalp önünde
Ağlaya durmaktalar
Diz çökmüş çaresiz tanrılar...
Kayıt Tarihi : 29.8.2015 12:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ağlayan duvarlar
Sakal tutmuş zaman
Yetmedi kendim bulmaya
----Muharrem bey beğeniyle okudu duygu sevgi yüklü şiirinizi ve sizi kutluyorum saygılar.
Memnun oldum. Çok teşekkürler.
Kaleminize sağlık...
Aşk için dahi vazgeçilecek şeyler çıkar ortaya; sorun hayatın bizden aldığı değil, galiba vazgeçmeye gönül rızası duyumu yakalamak yetiyor insana. aşk da vazgeçmeyi bir mutluluk nedeni yapabilen en güçlü duyum hâli hazırda.
TÜM YORUMLAR (2)