Ne kara kaşımızdı,
Bizi bağlayan,
Ne kara gözümüz.
Ne mal ne mülk,
Ne paylaşılacak
Bir servet.
Bir derdimiz vardı elbet,
Yeter ki gülsündü memleket.
Üşümesin yetimlerin yüreği,
Korunsundu emanet.
Arkam,
Kal’ am,
Sırdaşım...
Yüreğin en büyük senin,
Ey benim,
Mücadele arkadaşım!
Kayıt Tarihi : 6.2.2004 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Turgut Yıldızan
TÜM YORUMLAR (1)