Neydi Be... Şiiri - Talip Kaplan

Büyüdü gözleri büyüdü
Kocaman kocaman oldu
Tepsi kadar göz oldu
Tas kadar gözbebeği vardı
Öyle bir bakardı,
Bakınca etraf şaşardı
Bir ağlardı, bir ağlardı
Nuh tufanı tekrarlanırdı
Bir kapatırdı gözlerini
Dağ taş yerinden oynardı.
Kirpikleri füze gibiydi
Biri bir düştü yere,
Darmadağınık oldu
Koskoca imparatorluk
Taş üstünde taş bırakmadı,
Yerle bir oldu tüm kıta.
Bir susayışı vardı,
O biçim acayipti
Okyanusta su bırakmazdı
Kıtlık başlardı, zayıflardık
Yeşillik arar, bulamazdık.
Kum çorbası içerdik
Odun lapası yerdik
Bazen külbastı yapardık taşı
Bayram ederdi midemiz
Bayılırdık çakıl kavurmasına
Şöyle bol çamurlusundan
Bir bardak bulanık su
Yanında da
Az kızarmış bir iki mermer
Gel keyfim gel.

Hey gidi mazimiz hey
Neydi be o günlerimiz...
Hatırladıkça gözlerim dolar.

Yıl katrilyon küsür,
Şubatın otuzbiri
Taş ocağı bayramıymış
Lüle taşı getirmişti ağamız
Sevinmiştik çoluk çocuk
Asırda bir yerdik lüleyi
Ammada garip şiir değil mi
Bittiğini bile farketmediniz
Hala okuyorsunuz devamı gibi
Hoş görün artık garipliğimi
Aç kalınca yemiştim kelleyi
Akıl yaşta değil baştadır
İnşallah midemde rahattır
Lafı kısa kesmek sevaptır
Benden bu kadar
Hadi bana eyvallah...

(18 Ocak 1994)