Neydi adın Şiiri - Nejat Altıok

neydi adın
kelebekliydi harfleri
uçuşurdu dilimde
yüreğimle tuttuğum
bir zamanlar en güzel günlerimdin sen
adını şimdi unuttuğum

sevgilim
güzel sevgilim
nasıldı sesin
başını göğsüme koyuverdiğin
şelaleydi saçların tenimi yakan
susarken ağzından içiverdiğim
neydi dudağımdaki o tad
şimdi sanki unuttuğum
ya da yuttuğum

gözlerini dökünürdüm sonbaharlarda
yanardım eylül akşamlı bakışlarından
sahi ne derindi bakışların
içinde mutlu bir çocuk
içimde anlatılmaz sevinçler coşkular
düşününce şimdi
gözlerini anımsamam mümkün değil
renklerini unuttuğum

ellerin vardı küçüçük
kocaman ellerimden evleri vardı rüzgarda
parmaklarında minik çiçekler açardı
nasıl dokunurdum onlara bir zamanlar nasıl koklardım
hepsi geçmişte kaldı
sen geçmişte kaldın
belki unutkanlığım tuttu
belki daldım
kimbilir
belki de mecbur kaldım

nejat altıok 2006-2008
izmir