Fırtına öncesi sessizlik yoktu
Ve birden koptu yürekte çığlık.
Esen ne, karayel mi?
Yıkıp gitti o dağ gibi yüreği.
Bir fırtına yaşandı ki
Gören de bilen de anlayamadı.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
'Tükendimi sevginin çimleri..' Sayın Hocam..bu sesleniş yüceltiyor şiiri. Evet sevgi yok olunca..fırtınalar başlıyor ,erozyona uğruyor sevdalar,tükeniyor, dağılıyor...yine geçmişi arasada yok ediyor fırtınalar iz bırakmacasına....
Tebrikler Serap Hocam...harika diziler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta