Neydi beni benden alan, bu denli kaybeden… Bir var oluşun içinde bu denli yok eden? Dünyaya küstüren kimi zaman, kimi zaman en barışık kıldıran…
Saatlerce aynalarda, gözlerimde hayallere daldıran neydi?
Yağmur vakitlerini bir çocuk şenliğiyle bekleten, sırılsıklam oluncaya kadar her zerrem, mutluyken bir anda hüzünlendiren neydi?
Her duyduğum müziğe benden bişeyler ekleten, yerli yersiz dudaklarımda ismini mırıldanırken, herkes benden bir söz beklerken, bendeki bu sessizliğin sebebi neydi?
İçimdeki fırtınaları bir tebessümle gizleten, dost diye bana geceleri seçtiren, masallar âleminde diyar diyar gezdiren, sebeb-i hıçkırıklarım, haykırışlarım neydi?
Vuslata ermek varken bana hasreti sevdiren, senden gelen her şeyi bir nimet belleten. Bir sevdalı bakışına bu canı feda ettiren…
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
