Neydi Şiiri - Abdulkadir Yılmaz

Neydi beni gözlerinden ,uzaklara sürgün eden?
Neydi kokuna olan hasreti ,iliklerime kadar çektiren?
Neydi teninin her zerresine, özlemi yaşatan?
Biliyor musun ? Ey canan!
Ey dilber! Mesken edindiğim.
Gecenin mehtabına bakıyordum ışığı ne de çok benziyordu gözlerindeki ışığa.
Papatya büyütüyordum avuçlarımda ve güzelliğin papatyaları andırıyordu.
Şuursuzca hayallerime sarılıyordum çünkü hayallerim sana muhtaçtı.
Nedir bu acı ,
Nedir bu hüsran .
Aynı şehrin içinde, aynı gökyüzünün altında;
aynı gecenin karanlığında ve aynı toprağın üzerinde:Biz ...
Bir âşıkane lügatinde:
Papatya , ışık ve hayal diye tezahür edilirken .
Sahi neydi beni sana yabancılaştıran
Bilemiyorum.
Zehir zemberek bir dil kırığının yarası mıydı?
Berraklığa bürünmüş bir aşk silsilesinin hercaisi miydi ?
Bir şarkı sözünde ,bir elmanın iki yarısı mı?
Yoksa aksi veya ekşi hali miydi ?