Neydemlerin Sarkacı Şiiri - Seyfi Karaca

Kalbini boşa gezmiş durmuş artık dünya yüküyle
Kapandığı labirentlerden kendi izine rastlamıyorsa insan
Dünya dönüyooooor dönüyoooor dönüyor
Boşa dönüyorsa elleri ayakları birbirine prangalı
Işığın ve sesin yolüstüne kendini engel koyan
İnsanı yoklara köstekli saati
Yani kendi varasıya kadar gün dolanıp
Dayanma gücünün en son sınırındayken acı
Dakka tükenip
Son nefes gıdıııım gıdım işin içinden çıkılmazlara
Ey medet medet medet
Ya medete yalvar yakar böyle hani...
Kararıp gidiyorsa böyle böyle hayat
Ve böyle böyle
Kafasıyla düşünmüyor
Kalbiyle konuşmuyor
Diliyle söyleşmiyor
Hayatıyla haldaşa ilişmiyor
Ve bütün bunları kendi yerine
Öne konulu hazır kalıplı teknolojisi yüksek
Kayıtdışılığa yaptırıyorsa insan....
Şimdiki yarının daha yarını bundanda mahşerdir
Çağırın mezarcıyı ozaman,
Ammmman tez çağırın...!
Vakit,
Ölmüş yitmiş de çoktan
Tabutuyla yaşadığını sanana tamamdır desek
......çok kaçmaz yakışır....

Seyfi Karaca.............Mart / 11