Ney'siz Şiiri - Sinan Karakaş

Her nerede olursan ol, sesin yakın gelir bana,
Şikayetin yok bilirim, sesinde var bin bir mana,
İçerinden gelmekte ses, sanki rüzgar sanki nefes,
Madde aleminden aldın, beni çıkardan ruhuna,

Ruhumun gıdası oldun, yaşayamam bil ki sensiz,
Ben kendimi sende buldum, olmam mümkün değil ney'siz.

İçindeki nefes kimin, insan sesi gibi sesin,
Ne elin var, ne ayağın, söyler misin kimsin ney'sin,
Sesinle al beni benden, beni bırakma nefsime,
Mazimiz aynı seninle, sen de yabancı değilsin,

Ruhumun gıdası oldun, yaşayamam bil ki sensiz,
Ben kendimi sende buldum, olmam mümkün değil ney'siz.

Maddemiz toprak değil mi, topraktan almışız soluk,
Sazlıktan mı kopardılar, neden böyle benzin soluk,
Dolaşsın damarlarımda, kan yerine senin sesin,
Sesin gelmeli ruhuma, çağlayarak oluk oluk,

Ruhumun gıdası oldun, yaşayamam bil ki sensiz,
Ben kendimi sende buldum, olmam mümkün değil ney'siz.

Ey ney, dol ruhuma benim, al götür beni dünyadan,
Bilki sana aşık oldum, ayırma beni kendinden,
Seni dinliyorum hergün, bağımlı olmuşum sana,
Sen benden ayrılsan bile, ayıramam ben kendimden.

Ruhumun gıdası oldun, yaşayamam bil ki sensiz,
Ben kendimi sende buldum, olmam mümkün değil ney'siz.