Ney Şiiri - İlyas Kaplan

dinlerken
neyin içime işleyen o naif, eşsiz sesiydi
huşu veren hoş sedasıydı
hissiydi maddeden soyutlayan
hayatın sırrıydı

öteden beri ruhumu saran bir sedası var neyin
hayatıma girmesiyle iç dünyam değişti
sessiz ve durgun sular gibi
akar derinden
bazen geç
bazen erken
görünenin ardındaki sırra ve hikmete

tarifsiz bir güzellik benim için
ilahi duyguların daha fazlasını
bizzat ney üfleyerek yaşarım
içe doğru yolculuğa çıkarım onunla
o anki ruh halimden uzaklaşarak

bir ağaç altında gölgelenen
sonra da onu terk edip giden bir yolcu gibi
dünya bir gölgelik
ben , bu gölgelikte kısa bir vakit dinlenen yolcu
kalmak ile gitmek arasında yürüyen
ruhunu kalbine şahit kılan
takılıp sendelemeden
bir misafir gibi

ney üflerim çoğu zaman
bazen susmak, bazen gülmek ve ağlamak için
sadece kendimi aramak için
en çok da kendime rastlamayı umarım
ney üflerken

gözlerimi kapatıp
içimde gizlenmiş olan bene
daha fazla yaklaştığımı hissederim
bir ömür sürmesini istediğim ulvi bir hissiyat
benliğimi kuşatır tümden
ruhumun gıdasıdır ney
zira onda Allah’a ulaşma ümidi mevcut

ney benim için çok yakın bir dost gibi
ben, hangi ruh halindeysem o da o halde
sevincime , hüznüme ortak
yer, zaman ayırt etmeden
o her daim benimle
ve beni, ruhumun ötesindeki dermana götürür

ney üflerken yürürüm
bütün yolların Allah’a çıktığını bilerek
ne çok haz bırakır yüreğime
hadiselere daha içten bakmayı öğretiyor bana
daha samimi olmayı
daha insancıl olmayı
güzelliğe, ahenge, zarafete ve hikmete doğru
bir akış başlatır ruhumda
daha canlı
daha zinde

her içim daraldığında ney üflerim
ve böylece yolculuk sürecim başlar o kutlu aleme
daha da rahatlarım
incelir ruhum
uzaklaşırım üstüme üstüme gelen bunalımlardan
kendimi bulmak, hikmete vasıl olmak adına
bırakırım kendimi neyin eşsiz sedasına

herkes bu dünyadan sadece bir kere geçer
sadece bir kere
giderken gördüklerini
giderken şahit olduklarını yaşatır ney
ötelere açılan her pencereden
ney çalar ,
ben göçer giderim

redfer