Siz hiç alışkın değilsiniz
Bu yıkılmış sessizliğe
Bu yalnızlığa kimsesizliğe
Bir yanınız çivi gibi çocuk kalmış
Sert esen aşkın kokusuna
Hiçte suskun değilsiniz
Çık gökyüzünde dinle onu
Deniz sürğünken limana
Güllerin dikeni batmışken toprağa
Kafamda beklemekten ......
Yorulmadınmı nereye gittin
O seni aklına almadıktan sonra
Bir insan suçsuz .......
Oldugunu bilirde bile bile
Yalvarırmı yalvardım !
Bazen boş duvarlara
Bazen içimin karanlığında
En çokta kendime
Yine gidiyorsun tartışma
Döndün arkanı başını eğermisin
Görmüyorsun olup dönmeyenleri
Dökülenleri toplama eskimiş anılar
İlmik kıymık ektiğin tarla kalbimi
Yazarmısın unuturmusun
Yalnız uyuyan kimsesizler vardı
Kalabalıklarda kendini arayan
Birbirinin önünden geçen
Yüzler vardı tanınmıyan
Hiç birbirini görmeyen
Kalpler vardı yalnız ağlayan
Yok ki sabahlar .....
Seni gecelere taşısın
Seni içimden çıkarsın
Bana geçmişimi hatırlatsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!