Görmeyeli çok uzamış saçların, her bir teli meydan okuyor ipeğe.
Gözlerin zamana baş kaldırı içerisinde,
ne uzak göründüğü gibi, ne yakın varmak bilmiyor.
Hangi mevsim teninden daha güzel olabilir ki?
Bunu toprak söylüyor.
Bir bilinmezlik esiyor kirpiklerinden, çatıklık bir masal devriliyor kaşlarından,
bunu bir kent söylüyor.
Ateşten gömlekler giymiş orman sanki dudakların...
Yanmayı göze alacak kadar gidilesi
bir düş kurulacak kadar öpülesi.
Ve hepsi kusursuz duruyor
Yüzüne ne de güzel işlenmiş şiirler,
Bunu bir çocuk söylüyor.
Kayıt Tarihi : 16.7.2024 12:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!