Nevrotik Adam Şiiri - Tuğba Ecevit

yön dışı gülümsüyorum hayata
ceplerimde birikmiş bürokratik anılar
gecenin koynuna uzanmış lambalarla
gölge oyunu peşinde soğuk siluetim
vücudumun coğrafyasına ilişmiş şarapnellerle
ortalık üryan bebek
ortalık hengame…
ve
ortalıkta dolaşan nevrotik bir adam

sonra birden beliriverdi düşlerimde
bol pornografik kareli bir gece de
kavruk tenli kadınların bel atlarına
paraf düşerken,
cehennemi gebe bırakıyordu fahişeye

saklandım,
utandım,
dayanamadım,

yasal olmayan bir şey yapmak istedim
o an
dokunmak istedim tenine
geriye çekildi
bir an
tecil etti kendinden,
sustu
öylece baktı gözlerime
gözleri sızım sızım siyah
gözleri defnedilmiş sevda silsilesi...