bir yanlışın, bütün doğruları kendine çevirdiğidir...
yeniliğe giden yol beni yürüse
duvar kendini örmekten bıksa
geceleri çatısı açılan evde bulsam kimsemi
kattığını gördük
bütün yaratımları birbirine
dillerin birinden diğerini çıkardığını
derinliğine anlamın
bütün gün koynumda iğde dalıyla gezdim
herkes incindiği yerden bitti başlarken
dilde erilen sırça köşkün sahibi
kusurlu herşey herkesin birinden
Ellerimin telaşı kalbime dokunuyor
porselen kırıldı
bu girinti bu beyaza çok
gül kütüklerinden yosma aşılar budayıp
başkalarının sesi siste dalga olunca
dağılırdı elbette
tek boyutlu ama çift boynuzlu yeryüzü
anlam, kale ve ahşap
taş ve çam, koruyamazdı topraklarını
bu aralar beni bir silah gibi dolduran kitaplar okuyorum
asgari ücret karşılığında özgürüm
çok kırılıyorum zamana
yanlış saatleri düzeltmemi istediğinde
ama kalbimi kuruluyorum
ovidius’un sürgüne gittiği kıyılara
bir yanlışın bütün doğruları kendisine çevirdiğidir...
oysa uzun uzun baktılar
icad edip havarisi olduğum ülkeye
sessizliğin zihni büken bataklığına aldırma
inancın deneyimli imgesi
çocuklar dönüyor ve perileri
günlük kokuları sinmiş yataklarından
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!