Nevbahar Gibisin Şiiri - Fahri Bulut

NEVBAHAR GİBİSİN
He mi aklım hem fikrim, sana ermez sevgilim,
Seni zikir eyliyor, her saat her gün dilim,
Kırk iki yerden kırdın, eğdin dik durmaz belim
Günü güne uymayan, sen Nevbahar gibisin.

Anamızın rahmine aynı günlerde düştük,
Yaratan huzurunda sevgili sözü verdik,
İkimizi bu aşktan ölüm ayırır derdik,
Günü güne uymayan, sen Nevbahar gibisin.

Bitsin şu hasretlikler, bari bu yaz dön yeter,
Kerem gibi yanarak, andan olmadan beter,
Mezarımın başında, her gün baykuşlar öter,
Günü güne uymayan, sen Nevbahar gibisin.

Yetmez mi çektirdiğin, söyle bahar kokulum,
Kırdın kanatlarımı, tutmuyor iki kolum,
Önce Yaratanıma, sonra ben sana kulum,
Günü güne uymayan, sen Nevbahar gibisin.

Beddua edemem ki, o an şom olur dilim,
Öpmelere kıymazken, al yanaklardan gülüm,
Onca mendil ıslattı, çağlar gözlerden selim,
Günü güne uymayan, sen Nevbahar gibisin.

Eza, cefa etsen de, bıkmadan tatlı cana,
Bir tek fiske vurmaya, kalmaz ki elim sana,
Yaksan da ak ellere, sevinerek mor kına,
Günü güne uymayan, sen Nevbahar gibisin.

Rızazade, düşecek bu gece yollarına,
Binecek balıkçının, sallanan sallarına,
Tutunacak yıldızın, ışıklı kollarına,
Günü güne uymayan, sen Nevbahar gibisin.
10.07.2023
Fahri Bulut Rızazade