Netameli Yazıt Şiiri - Serdar Erdemir

I.
netameli her gece, her gece cinnet/ teb'a ağır uykulu
gece eksik
eksik kalıyor insan yada çocuk
çünkü her karanlığa kalan, eksiliyor durmadan
kerpiç dam rüzgarı gibi
suyun nabzına sıçramışsa kan
aldanış var karanlıktan sızan cansız ışığa
oysa afakan!
üşüyen kandilin sararmış sessiz çığlığı/ kopan boran...

II.
netameli her gece, her gece cinnet/ teb'a ağır yaralı
yaşanmıyor özgür/
çünkü erken yaşlanıyor insan
boşa dönüyor mevsim,boşa akıyor/
kıvrılan nehir, coğrafyası şirret
çocuk çıplak, çocukluk keder
kavruluşunun tuzunda büyüyor isyan
kanser kokuyor her ağız, kanser açıyor/
sızan her cansız ışığın gölgesinde...
üşüyen kandilin sararmış sessiz çığlığı/ kopan boran