Netameli Şiiri - İsmet Tahtacıoğlu

Güvendiğim dağlarda karlar hüküm sürüyor,
Düşlerim, hayallerim her geçen gün eriyor,
Bu ne kademsizliktir, bu nasıl bir talihtir,
Dalındaki goncaya bir el atsam kuruyor

Bütün dost bildiklerim tek tek bıraktı gitti,
Yardan sevgi beklerken, bir daha yaktı gitti
Dedim “Dur, kerem eyle”, şöyle bir baktı gitti
Böyle hayat mı olur, gelen giden vuruyor

Ne Mecnuna özendim, ne Ferhat’a kin duydum,
Elbet bir gün severim dedim, aklıma uydum,
Gece rüyalarımda, aşka, sevdâya doydum,
Rüya’da bile olsa aşklar beni yoruyor

Toy bir aşk tüccarıyım, kâr bilmem, zarar bilmem,
Bir günün beyliğini, hiçbir zaman kâr bilmem,
Mâzimde göz yaşı var, âtimde ne var bilmem,
Belki de kader artık defterimi dürüyor