Neşvü Neva Şiiri - Aişe Emetullah Buhari

Kaygıların sıkıştırdığı bir köşe başında,
ümitsizliğin katili oluyorum bir gece yarısı.
Kan değil gül damlıyor ellerimden,
dizelerden çıkıp neşvü neva buluyor minik bir umut.
Sevdasını kalbinin yedi kat dibine gömen aşıktan değil,
kaleminin ucuna sızdıran aşıktan alıyor can suyunu.
Olduğum ile olmaya çalıştığım arasında yorgun bir savaşçıyım,
taktığım maskeler ise boyumdan büyük hüznümden küçük.
Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum.
Korkusuz bir alpin açtığı anlam savaşında,
meydanı terk etmeden eren ben miyim,
Yoksa alnı secdede zafer duası eden sen mi?

Geleni olmayan sancılı bir bekleyişin,
hercaisi sen, müdavimi ben.
Ötelerden kalbime fısıldanan bu ülfetin,
mağduru ben mağruru sen.
Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum.
Ceylan bakışlı bir arslanın tezatlığında,
bir çift mavi pırıltıya teslim olan ben miyim,
Yoksa bir nazarla bakışına hapseden sen mi?

Seçilmiş bir kalbin ızdırabında,
yenilen ben, yitirilen sen.
Kalbimin yokluğunla yaptığı savaşta,
galip sen, mağlup ben.
Daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum.
Üstadın aşkı öğrettiği bir talimde,
sabrı ganimet alan ben miyim,
Yoksa Züleyha kuyusunda iffeti bulan sen mi?