1978 yılında ankarada doğdum. her insan gibi hayata tutunmaya çalıştım. hainlere inat gülümsemeye çalıştım. ama olmadı olmadı be hayat ...bu dünyada kalıcı olmadığımızı bir anlasak tüm sıkıntılar bir bir gidecek
içimde kocaman bir boşluk
elimde bir kalem
önümde bir kağıt bomboş
sevgiyi anlatmalıyım en süslü kelimelerle,
nefreti belki de kalleşlere, hainlere duyduğum nefreti
aşkı anlatmalıyım, tatmayan yüreklere,
Hangi ara böyle olduk biz
hangi ara yabancılaştık birbirimize bu kadar
ne zaman sen bensiz kalmaya alıştın
ve ne zaman ben sensizlikle savaştım ve yenildim
mavi bir gelinliğim olacaktı oysa ki benim
Ve o gün gelecek
gözlerin kapanacak
dudakların konuşmaz olacak
sesin çıkmaz olacak
ellerin tutmayacak
ayakların yürümeyecek
rengarenk bir çocuk olmak isterdim
olamadım...
derken zaman geçti
genç oldum
siyah beyaz acılar çektim
mavi denizler kadar huzurlu
sevmeyi bilen adam.
yoruyorsun beni
ne yaşadığımı bilmeden
soruyorsun bana
ne duyacağını düşünmeden
gülüyorsun bana
Öyle kolay mı adam olabilmek sevebilmek umut edebilmek gönül kapısından içeri girmek ve girdiğin yerde Adam gibi kalabilmek
Öyle kolay mıydı ?
Çığlık atmak isterken susabilmek yangın yerinde su olabilmek hayatın karmaşasında sadeleşebilmek
Öyle kolay mıydı Adam
özledim
çok özledim hem de
seninle herşey güzel
şimdi ayrı ayrı düştük
içinde bir değil milyon ayrılık barındırıyor bu
bu sadece birinden ayrı olmak değil
Hep iyilik söylerdi dilin
Hep güzeli görürdü gözün
Bu kirli dünyaya sığmayacak kadar
Tertemizdi özün
Neyine güveneyim şimdi insanların
Bir yer var hiç gidilmemiş
Bir ses var hiç duyulmamış
Bir haz var hiç tadılmamış
Bir his var içimde hiç hissedilmemiş
Gitmek mi kalmak mı gerek bu günden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!