Nesneler Değişmez... Şiiri - Eşref Güzel

Nesneler değişmez,
Biz değişiriz gülüm.

Değişen biz,
Uyuyan biz,
Dua eden biz,
Ve korkan biz…

Çünkü, yanı başımızdadır;
O, soğuk nefesli ölüm.

Oysa biliyoruz ki:
“Ruhlar gerçekten birleşemez,
Engellere boyun eğiliyorsa.
Aşk, gerçek aşk değildir,
Değişiklikler,
Onları değiştiriyorsa…
Ya da çekip gidebiliyorsa biri.”

Eskimiş duvar boyası,
Bizim hayatımız gülüm.

Dökülüyoruz,
Sonbaharda bir yaprak gibi.
Zamana yeniliyoruz,
Savaşı kaybeden bir savaşçı gibi.

Bu koskoca şehirde,
Yapayalnızız gülüm.

Gecenin yarımında ağlıyorsak,
Kitaplara sığınıyorsak,
Bizi anlayanın bir tek,
Beyaz sayfalar olduğunu biliyorsak,
Tüm sevdaların,
Yarım kaldığına inanıyorsak.

Yapayalnızız demektir,
Bu koskoca şehirde gülüm.

Ayrılıkların başkentine döndü yüreklerimiz,
Kalbimizdeki o,
Büyük süveyda ile yaşayabilir miyiz gülüm?
Ne vakit bir titreme tutsa yüreğimizi,
Bizi birbirimize feda edebilir miyiz?

Mecnun Leyla’yı gördüğünde çocuktu,
Niçe ağladığında,
Çocukluğundan eser yoktu,
İkisi de aşıktı,
Ölmeye değecek kadar gülüm.

Bağdat’ı almaya çalışmak,
Bağdat’ı almaktan daha güzeldi, der Süleyman.
Ben de diyorum ki:Sana aşık olmak,
Sana sahip olmaktan daha güzeldir gülüm.

27.02.2010
MİDYAT