“Gelişinle çiçekler açtırdın yüreğimde…”
İki ayrı bedende
Tek bir ruh olabildik madem biz,
Kapayana kadar gözümüzü
Yüreklerimizin derinliklerinde saklanacak aşkım
Senden sonra görmüyor gözüm bir şey,
Gidişin ilmek ilmek gözlerimde örülü…
Bir bir sökmeye kalksam,
Biliyorum tüm geçmişim gözlerimden dökülecek,
Ve ben dökülen her bir damlada,
Akıp giden geçmişimin ardından,
Gelseydin görebilirdin
Hiç değişmemişti ki bende ki yerin.
Görmedin ama
Giderken bıraktığın acılar bile yerli yerindeydi.
Nede olsa onlar bile ardından kalanlardı...
Yeşil gözlü, dev yürekli kadın
İzin ver soluklanayım kalbinin derinliklerinde.
Ah benim sevgisine hayran kaldığım
Hadi tut elimden,
Hadi ayırma beni gözünün önünden...
Giderdi Amata. O öyle bir giderdi ki,o ana kadar hissetmediğim en büyük acıyı bırakırdı içime... Yer gök ortak olurdu içimdeki acıya. Rüzgar tozu dumana katardı Onun ardından. Denizler öfkesine hakim olamaz,tokatlarcasına vururdu dalgalarını kıyıya...
O öyle bir giderdi ki Amata,her adımında yerlere serdiğim gururumu çiğnerdi. Acırdı canım. İnsanlar acırdı bana.Bilirdim.
Kim görse halimi,sanırsın sanki hepsi aynı şeyi söylemek için anlaşmış. Dillerinde aynı söz. Üzülme değmez
Bilmiyorlar ama Amata. Oda bilmiyor. Bir değil bin gururum olsa,hiç düşünmeden onlarını da sererdim yoluna. Kim bilir belki insafa gelir oda acırdı bana..
Kanamalı bir hasta gibi yüreğim
O kanıyor
Ben bitiyorum
Damla
Damla...
Her damlada yüzünü buluyorum
Hiç iyi değilim bu ara
Bir laf etseler ağlayacak
Dokunsalar parça parça dağılacağım etrafa...
Hani diyorum
Hani kaçabilsem uzağa
Kendimide bırakıp
Ne zamandır huzuru paranoyak duygularda arıyor,olmayanı düşlerimde yaşamaya devam ediyordum. Derken montumun cebinde ikiye katlanmış bir kağıda rastladım. Rengi beyazdan sarıya kaçmıştı. Demek ki uzun süredir oradaydı. Ve ben bundan o ana kadar bihaberdim. Yıllardır benden saklanmayı başaran,bu üstün meziyetli kağıdı açıp,içindeki notu okuduğumda ise,bir gerçekle daha yüzleşmenin eşiğine gelmiştim.
Şöyle yazıyordu o notta;
“Sabah akşam aklının ucunda oturup seni bekliyorum”
O’nu unuttuğumu sanırken,yıllardır adının anılmasını bile dudaklarıma yasaklamışken,ve tüm bunların sonucunda O’nsuz yaşayabilmeyi başardım sanırken, okuduğum o notla,gerçekler okkalı bir tokat gibi çarpmıştı yüzüme.
Seni unutmak istediğim gecelerde
Aklım başımdan
Yüreğim yerinden çıkıyor.
Ruhum benden çok uzaklarda, sadece seni arıyor.
Bir tek gururum, hepsine karşı direniyor hala
Beni ise hiç sorma,
“Bir insanı herkes kırarmış,üzermiş
Ama en çok sevdiği acıtırmış.”
En çok sevdiğim o Amata. En çok üzenim,en çok kırıldığım. Ve diğer yandan,gitmesine asla göz yumamadığımda.
Uyuyamıyorum Amata. Ne zaman kapayacak olsam gözümü,açtığımda karşımda olmayacak sanki. Bir rüyadayım,ve o an o rüya son bulacak,hayatımdan çıkacak,yalnızlığım yine yakama yapışacak gibi sanki.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!