Sen karanligin kanatlari
Beni cagirma yanina
Alma benden kendine
Dokunuslarin yaraliyor
Kaniyor bakislarinla bedenim
Sesin urpertiyor tuylerimi
Ölüm ne kadar da kolay...
İnanmak istemiyor ne beynim,
Ne gözlerim, ne de kalbim.
Suçlu yok...
Ama insan hatalara yanıyor.
Kadere inanmak boynumuzun borcu
Seni özledim,
Bana bakışlarını, ellerinin sıcaklığını,
Konuşmanda ki sevecenliği...
İnsan sonradan anlıyor bazı şeyleri;
Anlayamadım beni sevdiğini...
Belki biraz pişmanım şimdi
Aklim almiyor yuceligini askin
Yuzlerce insan geciyor onumden
Ama aklimda sen varsin
Digerlerinde sen olamaz mi?
Yalnizligimdan mi bu dusuncelerim?
Hayir, sen baskasin!
Bir tanem,
Hiç zamana bırakamadık aşkımızı.
Olamadı güzel günler
Ve sonraki buruk ayrılıklar.
Aklım hala almıyor
Neden açılamadık birbirimize.
Gonul istemez mi saniyorsun sevdayi,
Yalnizliktan kurtulmayi
Kahpedir ask
Erisilemediginde yesillenir
Gonul doydu icinde buyuyen sevdalara
Yenik dusmelere, hayal kirikliklarina
Senden kalan tek şey
Anılar ve sözlerin oldu.
Şimdi başka kollarda arıyorum, aynı sevgiyi...
Aynı sıcaklığı bulabilir miyim ki?
O sözleri duyabilir miyim, o kadar içten,
O kadar sıcak ve gerçek?
Güzel bir gündü
Ama suskundu ölesiye.
Aşkımın gözleri bendeydi
Ama sesine hasret kalmıştım öylesine.
(12.04.99)
Benim dünyam kapalı
Girebilen çok çok az
Fakat kalbim açık
Giren çıkan belli değil...
Tarihi eser kaçakçılarını şikayet etmeliyim!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!