Daha çok zorlaşıyor yaşamak
Şehir üstüne üstüne gelirken insanın
Kaçmak geliyor içimden.
Tahammülsüz bakışların eşliğinde
Hoş görülmeyen her adımda
Ayağımı acıtır kaldırım taşları.
Hayat ağır ağır ilerliyor…
Sıkış kakış binilmiş belediye otobüsleri gibi;
Herkes kurtulmak inmek istiyor.
Mide bulandıran trafik bulmacasında,
Biran önce kurtulmak;
Eve varmak istiyorum…
Bazen izlemek daha kolay geliyor dinlemekten.
O yüzden daha çok zaman geçiriyoruz bilgisayarla,
Ve bazen kalabalık olsa da arkadaş listem,
Kelimelerle anlatılamayanlar yüzünden
Daha çok yalnız kalıyoruz sanal muhabbetlerde.
Nesli tükeniyor zorla elde edilen şeylerin.
Her şey ucuz, üçe, beşe.
Her şey yapma, hormonlu duygular.
Nasılsa kolay elde edildi.
Öylece kolay harcanır bunlar…
Seslenmek otobüsün kaptanına…
Kaptan; durağa daha çok var biliyorum.
Ama ne olur dur!
Ben sağda bir yerde inmek istiyorum…
Daha süslü daha afili olsun derken.
Nesli tükeniyor aşkın.
O yüzden terk ediyorum eski huylarımı
Aldatmıyorum, aldanmışları…
Neyim varsa zor elde edilmiş.
Hepsini toparlayıp bir bohçaya sarmak;
Ve akşam kızıllığında yol almak istiyorum.
Ben artık bu şehri sevmiyorum…
Kayıt Tarihi : 28.10.2009 21:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir hikayesi olsaydı keşke bu şiirin.. Onca aksiyondan sonra yalan olmamış tek bir sözüm kalsaydı. Ama olmadı. Bir yalancının acılarını en iyi gerçekler bilirmiş. Çünkü bir yalancının gözyaşlarına ancak kendi gerçekleri şahit olur. Zaman hızlı yaşama zamanı deyip ayak uydurmak kolay olurdu hayata yeni kaygılar ekler sorunsuzca nefes alırdık ama derinliği nerede kaldı bir bakışın... bu şiirin ve benim artık bir hikayem yok... bir dostum kader mahkumuyuz demişti bizim için. kaderin mahkum ettiğine keder yakışır. Ama kaderin mahkum ettiğini ancak kaderi yazan azat eder...
TÜM YORUMLAR (1)