Nesine Yandın Gönül Şiiri - Güney Sancar

Ne dur dan anlıyor bu kalbim,
Ne sustan.
Seni göre, bilme imkanımın olduğu her yere,
Kendiliğinden gidiyor ayaklarım.

Neyini seviyorum ki senin ben?
Beni her gece dirhem dirhem bitirmenimi?
Neyini seviyorum?
Bir zamanlar benim için attığını söğlediğin o kalbinin,
Benden sonra da bir başkası için de atacağını bile bile,
Neyini seviyorum senin?

Güzelliğini desem,
Senden daha güzelleri seviyor beni.
Sözlerini desem,
Senden duymadığım onca güzel şeyi duydum ki başkalarından.
Yüreğini desem,
Senden başka kimse de bu kadar boş yürek görmedim ki ben.

Sana gelen büyün yollar,
Sana uzattığım ellerim gibi bomboş artık.
Ve hangi yöne gitsem biliyorum ki bütün yolların sonu sadece ayrılık.
Bir kurşun gibi geçip gittin canımdan.
O kadar yoruldum ki artık hiçbir şeye şaşırmıyorum..
'Ve umrumda değil hiçkimse,
Ne halim varsa görmekle meşgulüm'.

Ölümsüz Sevdalarım Oldu Benim.
Zamanlar Geçti Öldüler.
Lüzumsuz Kişiler İçin Harcanan Zamanlarım Oldu Benim.
Ellerimi Çektim Bittiler…
Bende Miladı Doldu Artık Aşkın,
Bir Nefesim Kaldı Elimde,
Oda TANRININ bana bahşettiği En Büyük Hediye,
Haydi Git Şimdi,
Sana Harcanacak Tek Bir Nefes Dahi Yok Artık Bu Tende…