Nesin Sen Şiiri - Şeyma Nur Ortakaya

(Ağabeyimden, sevdiği yarine ithafen -3-)

Ey gönlümün araf yanı.
Hayatıma girdiğinde aklım,
Hayatımdan çıktığında,
Gönlüm yarım kalıyor.
Varlığında, yokluğunda
Tamamlamıyor beni.
Ne gelişin güldürüyor yüzümü,
Ne de gidişin...
Olsan da, olmasan da
Hep, bir nefes eksiğim...
Anlayamıyorum, çözemiyorum seni.
Bu zalim çelişki öldürüyor beni.
Söyle, nesin sen yâr?
Hayatıma anlam katan mı?
Yoksa;
Ölümüme sebep olan mı?
Tabip misin yaramı saran?
Yoksa cellat mısın, ömrümü çalan?
Ey can;
Aşk mısın yoksa nefret mi?
Küllenmeye meyilli yüreğime,
Su musun yoksa ateş mi?
İyi olduğunu savunuyorsun ya
Öyleyse kötünün tarafında olman niye?
Hançerlediğin yüreğime
Zehir katıp,
Ruhumu ağlatman niye?
Sevgili;
Gönlünün gizine erişemiyorum,
Yoksa sırlara sultan mısın sen?
Anlat, anlat ey yâr:
Nesin sen?