Nesim Şiiri - Yaren Atalar

Hallaç gibi dökülsem meydanlara,
Her etim aşkın ismini söylese,
Her kan damlam, "Ene’l-Hak!" diye haykırsa,
Tenim lime lime olurken, ruhum tebessüm etse...

Şems gibi yok olsam kalabalıklarda,
Cesedimden sıyrılıp sır olsam,
Bir yudum aşkınla kaybolsam bir akşam,
Güneş batarken ben doğsam seninle…

Kays gibi aklımı yitirsem,
Leyla değil, Hak aşkı düşse gönlüme,
Her deliliğimde vahiyden bir iz olsa,
Suskunluğum dahi seni anlatsa…

Ferhat gibi dağları delsem,
Ama ne için? Bir vuslat uğruna değil,
Nefsimin içindeki surları kırmak için,
Her darbede “Allah!” desem içimden…

Ebu Bekir gibi sadakatle dolsam,
Bir mağarada değil, bir kalpte beklesem seni,
Yılan gibi sinsice değil,
Aşkla kıvrıla kıvrıla yönelsem Rahman’a…

Ve Nesimice sevsem seni…
Dilim susta, yüreğim konuşsa,
Derim yüzülse, aşkım soyulmasa,
Bir tek adım kalsa geriye: “HU!”

Yandıkça gül kokusu saçsam,
Sustuğumda sema başlasa göklerde,
Bir bakışınla bin perde yırtılsa,
Ve ben sende ben olmaktan çıksam…

Aşk bir deryaysa, ben damla olayım,
Seninle çoğalayım, seninle yok olayım,
Ne adım kalsın, ne izim,
Ne ben bileyim sevdiğimi,
Ne sevdiğim benden razı olsun —
Sadece Sen,
Sadece Sen razı ol yeter…