Bitap düşmüş bir ruh gibi soğuk kaldırımlara kendini bırakmakta kalbim.
Eski püskü bir ev gibi çürümekte olan ruhum.
Kötü niyetli olmadığı için hapse atılan masum düşüncelerim.
Mühürlenmiş kalplere çürümüş zihinlere bağırarak kendini anlatmaya çalışan öfkem.
Bütün bunların arasında meğer elinde kırmızı arabası üstü başı yırtık bir çocukmuşum, bir yolcuymuşum ben.
Hayat kısaymış ya hiç çaktırmadan giden
İnsan buymuş ya hiç aldırmadan üzen
Aşk tekmiş ya yalnızca rabbe duyulan
Çoğu şey sanalmış ya gerçekliği katleden.
Kayıt Tarihi : 8.7.2021 21:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!