Bir mor menekşeydi hayat,
Penceremin önünde
Günden güne
Günden güne
Neredeyse solacaktı
Su vermeyi unutsaydım.
Sonra sen geldin aklıma,
Bana hayat veren sen
Neredeyse gidecektin
Gözlerine bakmasaydım.
Şimdi bir ağacın gölgesinde,
Rüzgar ensemizde,
Öyle güzel şarkılar söylüyor hayat
Neredeyse uçacaktım
Ellerimi tutmasaydın...
Kayıt Tarihi : 11.7.2013 21:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!