Neredeydiniz?
Kül olup yağarken
Yanan bedenimiz
Kış günü kar yerine.
Katledilirken çocuk gülümseyişi
Yedi yaşında bir kız çocuğunun...
Kurşunlanırken meydanlarda
Binlerce ve binlerce kez.
Camlarımız tuzla buz edilirken
Ve yıkılırken kürsülerimiz...
Neredeydiniz?
Yakılırken türkülerimiz.
Karışırken kara toprağa
Yazılmamış şiirlerimiz...
İstiklal’de bir kapı eşiğinde
Açlığından ağlarken alın terimiz
Kaldırımların kemirdiği ayakkabılarımız
İçerken kana kana sonbahar yağmurlarını...
Neredeydiniz?
Yok pahasına satılırken
Doğmamış çocuklarımızın geleceği
Emeğimiz
binlerce, onbinlerce
Kapı önüne atılırken
Yıkılırken evlerimiz başımıza
Eriyen kar suları akarken yatağımıza.
Ve bütün kapılar kapanırken suratımıza
Neredeydiniz?
Biz bu dünyada
Sadece insan gibi yaşamaya çalışırken...
2005
Melih CoşkunKayıt Tarihi : 12.11.2005 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karanlık aydınlatılmadan, özlediğimiz dünyaya ulaşmak olası değil.
Harika bir şiir yine sevgili arkadaşımdan. Kutluyorum.
Sevgilerimle.
Sevgi ve selamlarımla.
Sevgi ve selamlarımla.
Sevgi ve selamlarımla.
Biz bu dünyada
Sadece insan gibi yaşamaya çalışırken...
Bende sizlere sesleniyorum, Ey yüreği nasır tutmuş insanlar! uyanın artık bitmek bilmeyen uykunuzdan...
Hergün insanca yaşamaya çalışan iki yüz çocukla yüz yüze geliyorum, ben bir eğitimciyim belki umut olurum onlara düşüncesiyle... Yüreğine sağlık çok güzel bir şiir olmuş yaşamın içinden, sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (5)