Doğduğumda ak toprakla beledin
Kınalı ellerle sarıp derledin
Uykuları böldün ninni söyledin
Ben büyüdüm sen neredesin anne
Emekledim yüzün sevinçle doldu
'Anne' dedim yanaklar al al oldu
Düştüğümde yüreciğin burkuldu
Ben büyüdüm sen neredesin anne
Hastalandım Gözyaşların sel oldu
Sevgin bana ışık oldu yol oldu
Saran kollar tutunduğum dal oldu
Ben büyüdüm sen neredesin anne
Ayaklandım ellerini tutarak
Yüreklendim Gözlerine bakarak
Okula gönderdin yaka takarak
Ben büyüdüm sen neredesin anne
Yoruldumsa takat verdin el verdin
Dövüldümse Kanat gerdin Kol gerdin
Pencerende yollarımı gözlerdin
Ben büyüdüm sen neredesin anne
Asker oldum günlerimi sen saydın
Hasretimle gerilmiş kurulu yaydın
Kahrolurdun vurulduğum duysaydın
Ben büyüdüm sen neredesin anne
Bir kız sevdim sen sevdamı paylaştın
Yuva kurmam için gayrete düştün
Torun kucakladın sevinçle coştun
Ben büyüdüm sen neredesin anne
Ömür geçti yaş kemale erişti
Bel büküldü yanaklarım kırıştı
Torunlarım etrafımda yarıştı
Ben büyüdüm sen neredesin anne
09.02.2007
' Dedelerde anaya muhtaç'
Metin DoğanKayıt Tarihi : 9.2.2007 11:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Evet artık yaş olarak bir dedeyim.Annemin en muhtaç olduğum zaman diliminde yanımda olmayışının acı burukluğunu yaşadım hep.Başka annelere gıpta ettim,imrendim, kıskandım... ve içimde hep bir özlemin fırtınaları koptu. Evet artık bir dedeyim ama hala anne özlemi içimde alev alev yanan ak kor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!