Adem’in ilk çocuklarıydık, sen ve ben.
Gözümü açıp seni ilk gördüğümde,
ilk fırtınanın koptuğu gün yüreğimde,
elimi tutup söz vermiştin bana, demiştin ki;
“aşkım kıyamete kadar sürecek, sen sevmesen de”
Şimdi tufan oldu sevgilim. Sen kayboldun...
Ben Nuh’un yanındayım. Ya sen...
Havva’nın ilk kızı, ya sen neredesin?
Bakışları, tüm bakışların atası,
Saçları, güneşin yansıması,
Yüreği, sevdaların yuvası,
İnsan yüreğine düşen,
insanlığın ilk sevdası, sen neredesin?
Güldüğünde, baharı erdiren,
Ağladığında hayatı durduran,
Severse ölümü öldüren,
Ey insanlığın ilk aşkı,
benim aşkım, sen neredesin?
Y.Tarihi:2005
Kayıt Tarihi : 22.6.2005 09:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insanlığın ilk sevdası (((((( işte şiirin tutunduğu dal. ne güzel bir kelime değilmi??
umarım beni anlamışsınızdır.... saygılar.
TÜM YORUMLAR (1)