Aslında hayata çok öfkeliyim
Bilmezsin bunları, hiç oturup konuşmadık ki
Nereden bileceksin?
Sokaklardaki öfkeden daha fazlasına sahibim
Küçük bir çocuğun umudundan daha şiddetliydi eskiden umudum
Evlerinin önüne çamaşır asan kadınlar gibi hayattan hiçbir beklentim de kalmadı artık
Bilmezsin bunları, hiç merak etmedin ki
Nereden bileceksin?
Kafamın içinde milyonlarca farklı düşünce var
Özlemin ya da hasretin ne olduğunu unuttum
Bu duyguları şimdi sende buldum
Bilmezsin bunları, hiç söylemedim ki
Nereden bileceksin?
Başkasını sevdiğine emin oldu hislerim
Şiirleri severdin de şairleri neden sevmedin?
Benim için herkesten ve her şeyden kıymetliydin
Bilmezsin bunları, nereden bileceksin?
Tanrı, güzelliği ve ahlakı sana bahşetmiş
Neşe ve farkındalık benliğinin elementleri olmuş
Öyleyse, neden fark etmedin sana nasıl baktığımı?
Nasıl fark edeceksin? Beni hiç düşünmedin ki…
Geceler boyunca seni düşünüp gündüzlerimi seni betimlemekle yitirdim
Bundan hiç pişman değilim, yazmaya devam edeceğim
E biraz da sevdadan anlarım baktığında
Beni herkes gibi görme en çok da bu üzer beni
Elin adamı anlamaz sevgiden, aşktan, senden
O, tanımaz seni, oysa, ben tanımak isterdim
Elin adamı, benim gibi sevemez seni.
Kayıt Tarihi : 21.1.2024 01:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!