Soluklardan dökülüyor yolculuklar birer birer
Freni patlamış korkular var bu topraklarda
Tersinmiş düşünceler ve ay ışıkları var
Konuşturmak istedikçe kaçıp ıraklaşan
Kaygı silüetlerinin her biri tavşan canlıdır.
Uc uca ekleniyor büyük kuruluyor barikatlar
Bıçkın bir kalkışmanın gülü dalında solgun
Bir gücü yetmezliğin koyu kalabalığı içinde yalnızlık
Tanık olunan her cinayetin saatini iyi belleyin
Ve döşümüzde sakladığımız paslı bıçakların masumiyetini unutmayın sakın
Bu kentten taşıyor artık inleyişler
Bu kente bağışlanıyor tüm adaklar
Ne ki yeniden kazma vurmak gerekecek dağlara
Yeniden kurmak için gelecek günleri.
Ek seferlere bindirilmeli bütün bütün kuşatılmışlıklar
Teslimiyeti doğrayan ağır işçilerin yakalarında sürgün dönenceleri
Ölüp ölüp dirilmek için yaratılmış aşklar
Çözemiyorlar üzerinden silindirlerin geçtiği yüreklerdeki bilmeceleri
Mahzun bakışlı umut çıkıp gelir yüzyılların kovuğundan
Sonuna koyduğumuz tüm üç noktaları toplar birer birer
Kendi cinnetini yaratan figüranlardan olmayınız n'olur
Anızlara korka korka basarak yürüyenler gibi rol yapmayınız n'olur...
Yirmibeşeylülikibinonüç
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 25.9.2013 20:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir kez daha kutluyorum değerli dostumu...
Hikmet YURDAER
Huzura ulaşmak, evrende işgal ettiğimiz yeri hak etmek için de alın teri dökmek gerek.
Sessizliğin kaçıp kurtulmanın bir yolu olduğunu zannedenlerin dünyasında “dil” neyin nesidir! Sadece irkilmelere duyarlı bir bedende “beyin” niye olsun ki…
Kesim sırasını bekleyen zavallı bir kurban mıdır insan? Sorular uzayıp giderken kendimizi sorguluyoruz, biz insanlığın neresindeyiz diye…
Umutların gün yüzünde ışıl ışıl parladığı; insan olma onurunun alabildiğine yaşandığı bir dünya dileğimle sevgili Necdet Arslan Hocama saygılarımı ve selamlarımı sunuyorum.
TÜM YORUMLAR (15)