Nerede Şimdi Onlar? Şiiri - Adem Uysal

Şehrin orta yerinde,
En işlek caddesinde,
Ara sokağın içinde,
Çatısı çökmüş,
Yer yer sıvası dökülmüş,
Yıkılmaya yüz tutmuş,
Eski bir köşk.
Yalnızlığa terkedilmiş,
Yaşlı insanlar gibi,
Sessiz ve sakin,
Oturmuş düşünüyor.
Kimseyle konuşmuyor.
Otlarla kaplı kocaman bir bahçe,
Ortada kırık dökük bir havuz.
Bahçede yok yok,
Araba lastikleri, poşetler,
Eski ayakkabılar, pet şişeler.
Daha neler neler!
Mübarek bahçe değil, sanki çöplük.
Kimbilir, nasıldı bir zamanlar?
Uşaklar, aşçılar, bahçivanlar.
Hanım efendiler, beyefendiler,
Gülüp oynayan afacanlar,
Dansa doymayan,
Genç kızlar, delikanlılar.
Biri bana söylesin,
Nerede şimdi onlar,
O debdebeli anlar,
Işıl ışıl salonlar,
Hayat dolu o insanlar,
Sahi neredeler?