Nerede Olduğumu Bileyim Şiiri - Ayşe Tosun

İzmir sisler altında bugün
Deli gönlüm hüzünlü neyleyim
Bulutlar size seslendim
Azgın suların yankılanırken koylarda
Sevda türküsü mü seslediğin,
Öyleyse ağzının ucundan öğeyim,
yüreğim şiir söylüyor bilesin
Gözlerim buğulu
Damla damla şiirlerdeyim
Nerede olduğumu bir bileyim

Öyle çok ki sana ağladığım çıplak geceler
dinlerken şarkılarda gittiğim anılar
bıraktığım yıllar…
Duvarları kırmak isterken öfkem
Delirmek içten değil ne diyeyim.
Söküp bağrımdan seni
Kirpiklerimin uçundan göndermek
Yummak ve açmamak dünya pencerelerini
Son nefesimde,
Götürsünler senin kollarında,
Son yolculuğuma beni
Yoksul, yalnız kimsesiz bir yelkenliğe koysunlar
Fırtınalar alsın kucağına
Deniz ağıt yaksın, semalarda yankılansın sesim
Yıldırımlar düşsün köhne bir kıyıda gizleneyim
Nerede olduğumu bilmeden…

Söndürme ışıklarını,
Karşı koydan da göreyim
Söndürme yüreğimi,
Söndürme,
Muhtacım senin varlığına
öpücüklerini gönderdiğin kuşları
O yaz baharını, sarı sonbahar, bir kış yitip,
Gelgitlerini arayacağım,
Rüzgar susacak, gülü duracak
Sen gittiğinde

Ah…
Söylesek bahçıvana
İkimizi aynı saksıya dikse
Sen benim olsan, ben senin olsam
Her gece ben seni sarsam, sen beni
kalplerimiz ritim tutsa dinlesek
Uykuya birlikte varsak, uyansak
Evrenin sesini dinlesek,
Yıldızları seyretsek,
Dinlesek ve
Sen uyusan
Uykunda seni seyretsem,
Büyük ateşler yaktın ya yüreğimde
Ben neredeyim senin kalbinde…
Ak güvercin sal
Nerde olduğumu bildir kalbime

24.10.2006 İzmir/Üçyol