Nerede O Bahçivan?

Hasta bir çiçekti o, hasta.
Sonbahar gelmeden solmuştu.
Gerçi yaprakları dinç gibi;
Acaba bir yerimi kırıldı?
Sızıları, acıları belli olmuyor.
Irkdaşları, yandaşları yoktu.
Garip bir duruşu vardı,
Anadolu’nun bağrında yetişmiş,
Eskiden tekti onun soyu.
Davaları vardı, inançları vardı;
Dünya, öpmek için belini bükerdi.
Saygıda kimse kusur etmez,
Onu incitmekten çekinirdi.
Doktor çare olamadı derdine,
Su, güneş, hava ve toprak verdiler,
Aradığını bulamamış gibiydi,
Aradığı neden sonra anlaşıldı.
Bahçıvanını arıyordu.
O biliyordu onun her derdini,
O bahçıvan yok olmuştu birden,
Adı vardı, kendi silinmişti defterden,
Bir garip düzen çarkına kurban gitmişti;
İşte bu nedenle çiçekler dahi yastaydı.
O bahçıvan bir çıksa ortaya,
Ne hastalık kalır, ne de parya.