Orda bir ağaç vardı,
Küçüklüğümden beri,
Çok severdim o ağacın dibini.
...
Çok gidip geldim yanına,
Çok sohbet etmiştim o ağaçla.
Kimse dinlememişti.
O dinlemişti çoğu derdimi.
...
Evlendim.
Evlendiğim kadını da getirdim,
Beraberimde...
Bayıldı.
Çay demledi bir dahaki geldiğimizde.
...
Sene 2010 oldu...
2011
2012...
Üç kızım oldu.
Üç kızımla geldim.
Salıncak bağladım dalına.
...
2015
Ayrı yaşamaya başladık,
Ayrıldık...
2016'da
Boşandım. Tek celsede.
Yaşadığımı bile unuttum.
Unuttum ağacımı.
...
Meğer ne kadar çok seviyormuşum onu ağaç,
Çocuklarımı ne çok özlüyorum ağaç.
Hasret çekmek ne acı.
Nerede kaldın lan dedi.
Bu kadar dert içinde biriktirilir mi?
Yaslasaydın ya sırtını.
Anlatsaydın tek tek.
Yok düşünme ölmeyi.
Hiç düşünme.
...
Ağaç.
Anaç...
Ağaç elveda.
Gözlerim çok uzaklara dalmıştı!
Adımlarım sonsuzluğa gidiyordu.
Ondan mı gidiyordum, ona mı gidiyordum.
Çocuklarım vardı iki adım ötede sanki.
Ağaç biliyordum ki ağlıyordu halime.
Bir daha gelmeyeceğimi biliyordu.
Bir daha o günlerin gelmeyeceğini.
...
Bir şair son şiirini yazmıştı gölgesinde.
Yaz günüydü.
Üşüyordu.
18.01.2017
İbrahim ArslanKayıt Tarihi : 7.2.2017 15:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/02/07/nerede-kaldin-lan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!